De 24 uren van Le Mans bubbel
Soms is het goed om je heel even te onttrekken aan de sleur van alledag. Dat kun je op velerlei manieren doen. Een avondje toneel, beetje mediteren, yoga misschien? Of zoals mijn vrouw doet; Het Songfestival live bijwonen. Mijn vrouw gaat dan helemaal op in de songfestival bubbel. Twee weken na het festival is ze er nog helemaal hysterisch over.
Waar mijn vrouw het liefst opgaat in een kakofonie van glitters, veren en hoge octaven, ben ik helemaal waus van snelheid en dikke brommende V8-en die je 24 uren in beweging houden.
Hieronder een aantal fragmenten uit 24 uur, geschoten met mijn iPhone.
Meer grenzen verleggen in 2016
Het eerste jaar Le Mans (2015) was behoorlijk overweldigend kan ik je vertellen. De vrijdag voorafgaand aan de race bestond uit barbecuevlees, met open mond naar de exotische klassiekers gluren op de camping, bier drinken en eindeloze gesprekken met zatte Britten voeren. Als in de nacht van vrijdag op zaterdag ook nog een Brit de motor van zijn auto ongeveer iedere tien minuten start is de energie op racedag zaterdag al ernstig
verbruikt. In de race van 2016 waren we vastbesloten om meer grenzen te verleggen. Het doel was om meer van de race mee te krijgen; dus de nacht van Le Mans beleven en nog veel belangrijker de magische bocht en het rechte stuk Mulsanne bezoeken.
Het mysterie Mulsanne
Laten we even bij die magische bocht Mulsanne blijven. We zijn gedurende het eerste Le Mans weekend in 2015 de nodige betweterige 24 heures Le Mans veteranen met afritsbroeken tegengekomen. Dergelijke lieden vertelden ons allerlei mysterieuze verhalen over die befaamde Mulsanne bocht. Je zou er volgens hen uitsluitend kunnen komen als je bereid bent om je leven op het spel te zetten. Volgens de afritsbroek lieden moet je door een donker bos, dan langs het prikkeldraad en dan nog even uit het gevang van de plaatselijke Gendarmerie blijven. Allemaal bullshit natuurlijk! Richard bood met zijn uiterst vakkundige google zoektermen uitkomst en vond het antwoord op het interwebs. Er rijdt namelijk ieder uur een pendelbus. In 2016 hebben we de Mulsanne bocht dus van onze denkbeeldige bucketlist doorgestreept. Het was voor mij een onvergetelijk moment, iets waar ik al jaren naar uit keek. Heel regelmatig kijk ik de nachtelijke beelden terug met de jankende langsrazende racewagens. Gewoon om weer even terug in dat moment te komen.
Historisch moment, Toyota valt uit in de laatste ronde
Le Mans 2016 begon zo saai want door de wolkbreuk, vlak voor de start om 15:00, werd de race ronden lang geneutraliseerd achter de Safety Car. Hoewel de start dus heel saai leek, werd al snel duidelijk dat Toyota en Porsche sterk aan elkaar gewaagd waren. Terwijl wij de tussenstanden via onze smartphones in de gaten hielden konden we van uur tot uur zien dat het stuivertje wisselen was tussen de Duitse en Japanse Fabrikant. Een minuut of drie voor het einde zie ik de LMP1 wagen van Toyota stilvallen. Een levenloze Toyota prototype wagen staat ironisch genoeg precies onder de Rolex aftelklok van de 24 uren van Le Mans. De klok tikt angstvallig weg terwijl de omroeper van het circuit door het lint gaat. Toyota valt uit als leider en Porsche pakt in de laatste ronde alsnog de leiding. Het mooie aan deze race is dat er heel veel wederzijds respect was op te merken. Porsche vierde dan ook op een sobere manier hun overwinning. Na de overwinning liep de hoge pief van Porsche zelfs naar de garage van Toyota. Hij wilde steun bieden aan de ontroostbare Japanners.
Kortom, Le Mans 2016 was een prachtige editie. 2017 wordt nog grootser en meeslepender, dat is het doel tenminste. Deze keer wil ik voor een bezoek aan bocht Arnage gaan en Mulsanne bij opkomende zon.