Modena Trackdays
Het is 3 juni 2015 in de morgen. Mijn broer en ik vertrekken vanuit La Roche richting het wereldberoemde circuit Spa Francorchamps om de Modena Trackdays bij te wonen. Een Duitse Ferrari dealer organiseert eens per twee jaar de Modena Trackdays. Tijdens het evenement komen voornamelijk Ferrari’s en andere exotische merken het circuit op.
Tip van een kennis
Een jaar geleden kreeg ik een tip van iemand om dit evenement te bezoeken omdat het zo toegankelijk is. Je kunt overal komen, zelfs in de pitstraat, werd mij verteld. Ik ben al zeer vaak op Spa Francorchamps geweest maar de paddock en pitstraat zijn altijd afgesloten voor het normale publiek. Op Facebook heb ik mij al een jaar lekker zitten maken op basis van de line-up. Ferrari F1 auto’s, oldtimers, Le Mans racers, Pagani’s, teveel om op te noemen.
Modena trackdays maakt wat los
Zoals ik gewend was van mijzelf wordt ik altijd een beetje zenuwachtig als we richting het circuit vertrekken en deze dag was hier geen uitzondering op. Dingen als ‘zouden we wel op tijd zijn’ en ‘wat als het regent, gaan ze dan wel rijden’ spoken door mijn hoofd. Ons schema is krap, om half negen gaan de eerste auto’s de baan op en het is een uur rijden vanuit La Roche. In het dorpje stoppen we even bij de lokale bakker en slager om onze lunch in te slaan. En ja hoor, er staat natuurlijk een rij. De man voor ons bestelt net een weekvoorraad voor een compleet weeshuis, ik zit mezelf op te vreten want de planning is al krap. In mijn gedachten geef ik die man al de schuld als we de eerste ronde van Michael Schumacher’s F1 auto moeten missen.
Volgas door La source met de Ford en Mercedes
Aangekomen op het circuit kopen we snel een kaartje en gaan naar binnen. De eerste Ferrari 458’s knallen dan al door Eau Rouge, niks gemist want die had ik al vaker op Spa gezien, paniek bij de bakker om niks dus. Na de eerste sessie zijn de oldtimers aan de beurt. Schitterend om te zien dat deze waanzinnige machines nog steeds rijden en plankgas uit bocht La Source optrekken. Twee auto’s die meteen opvallen zijn een Ford GT40 en een Mercedes Imperator 108 Concept. Man man man, wat gingen die krengen hard! De Mercedes had ik nog nooit gezien en lijkt net uit de film ‘Back to the future’ te komen. Met z’n 6 liter V8 en open uitlaat horen we deze over het hele circuit brullen alsof er met mokers op de zuigers wordt geslagen.
Ik kan mijzelf niet meer in bedwang houden en wil nu echt richting de pitstraat. Er is niets gelogen van alle info die ik op forums had gelezen, dit is het auto walhalla van de wereld. Het moment dat ik naar links en naar rechts kijk is ook gelijk het moment dat ik kortsluiting krijg in mijn hoofd. Zullen we eerst naar een Ferrari 250 kijken of eerst naar een F1 auto van Villeneuve. Dit is te mooi om waar te zijn. Mijn broer moet lachen omdat hij mij nog niet vaak zo hyper heeft gezien.
Ferrari Fans
Wat meteen opvalt op de Modena Trackdays is de aanwezigheid van mede Ferrari fans welke op te delen zijn in twee types. De eerste zijn meestal vrijgezellen mannen van mid 40 met een grote Kipling tas, camera met zoomlens, heuptasje en Mephisto schoenen. Het tweede type is nog mooier, dat zijn mannen die samen met hun vrouw gaan en zich voor de gelegenheid uitdossen als een ware F1 monteur, dus met rode broek, schoenen, pet en een te grote Ferrari trui met allerlei sponsor logo’s erop. De eigenaren van al dat moois herken je aan een raceoveral of dure blousejes, sjaaltje, pantalon en bootschoenen. Maar stuk voor stuk zijn het liefhebbers en komen met hetzelfde doel: genieten van exotische sportwagens en dat maakt dit evenement uniek. Bij de grote evenementen zoals de Formule 1 zijn de mensen met de mooiste toegangskaarten het minst geïnteresseerd in de sport en draait alles om commercie en champagne.
In de F1 pitbox worden we getrakteerd op een enorme collectie autosportgeschiedenis. De wagens van Jody Scheckter, Gilles Villeneuve, Jean Alesi en Michael Schumacher staan hier, ontdaan van hun bodywork, te wachten om gestart te worden. In een hoekje zijn twee oudere monteurs met grote snorren bezig om de V12 van de 412T2 op te warmen en af te stellen. Waarschijnlijk hebben diezelfde monteurs in de jaren ‘90 nachten doorgewerkt om nog wat uit de rampzalige auto te peuteren. Het lawaai is oorverdovend op de Modena Trackdays en voelbaar door heel het lichaam, we kopen dan ook direct een setje oordoppen om geen blijvende gehoorschade op te lopen. Anno 2015 is het horen van een echte V12 formule 1 motor net zo zeldzaam als Griekenland zonder schuldencrisis, dus we genieten volop. Wanneer deze museumstukken ten tonele verschijnen lijkt de klok even 20 tot 30 jaar teruggezet te zijn. V12’s, V6 turbo’s, V10’s en V8’s bulderen, gorgelen en schreeuwen het uit. Tijdens het terugschakelen komen er grote klappen uit de versnellingsbakken en grote vlammen uit de turbo auto’s. Wat is de huidige formule 1 dan een zapige steriele truttenshow geworden bij het zien en horen van dit spektakel. Helden waren het vroeger, 1000pk onder de voet zonder elektronische hulpmiddelen of zelfs fatsoenlijke veiligheidsvoorzieningen. Tegenwoordig zijn de coureurs hopeloos bezig hun Prius Hybrid op te laden voor weer een kansloze inhaalactie met DRS systeem. 
En na de race is Hamilton druk bezig z’n goud en diamanten om te hangen om er swag uit te zien voor de foto’s. De tijden zijn duidelijk veranderd…
Jack Ickx op Modena Trackdays
Wat ook synoniem staat aan dit evenement is Jacky Ickx, ook wel Mister Le Mans genoemd. Hij loopt rustig door de pitstraat onderweg naar zijn Ferrari 312PB waarmee hij aan Le Mans heeft meegedaan. Deze prachtige machine wordt warmgedraaid zodat Mr. Ickx binnen een aantal minuten het publiek kan vermaken met zijn rijkunsten. Die heeft hij zeker nog niet verleerd, hij geeft de oude Ferrari flink de sporen tot volle tevredenheid van de mannen met heuptassen en sponsortruien.
De brute V12 klinkt magisch door de dennenbomen wanneer de LaFerrari al opschakelend plankgas richting Pouhon rijdt.
Concours de elegance
Tegen lunchtijd wordt er een concours de elegance georganiseerd. Alle geselecteerde auto’s worden op start/finish opgesteld en beoordeeld door een jury. De showsteler is duidelijk een Fiat Ferrari racetruck uit de jaren 50. Geweldig om deze combo van verschillende klassieke auto’s bij elkaar te zien staan in het voorjaarszonnetje. Het spektakel duurt ons te lang en we gaan lekker een broodje eten bij restaurant De Pitstop op het dak van de garages.
In de loop van de middag lopen we nog eenmaal door de pitstraat om deze dag goed in ons op te kunnen nemen. Opeens verschijnt er een auto die ik nog nooit in het echt heb gezien, mijn ogen stralen en ik krijg het gevoel van een kind in een snoepjeswinkel. Aan het einde van de pitstraat staat de nieuwe LaFerrari (nr. 1 van de 499 stuks) te blinken in de zon. Wat een machine, hij lijkt zo vanuit Starship Enterprise ingevlogen te zijn. Dat de auto niet naar Spa is gekomen als showauto wordt al snel duidelijk wanneer deze zijn 960pk loslaat op het hete asfalt. De brute V12 klinkt magisch door de dennenbomen wanneer de LaFerrari al opschakelend plankgas richting Pouhon rijdt. We kunnen wel zeggen dat dit een waardige opvolger is van de Enzo!
Eerst hoor je de turbo’s naar lucht happen, daarna wielspin en dan lijkt het wel een F15 straaljager die van een vliegdekschip wordt gekatapulteerd.
Achter de LaFerrari doemt een tegenstander op, de Koenigsegg One V8 is met twee enorme föhns op jacht naar het Italiaanse raspaard. Zeker niet zo mooi en geraffineerd als de Ferrari, maar niet minder imposant om te zien. De Koenigsegg oogt breed, zwaar en log maar niets is minder waar. Met 1360pk en 1360kg is dit één van de snelste supersportwagens ooit gebouwd. Bij het opkomen van start/finish lijkt de auto wel aan een lang elastiek te zitten. Eerst hoor je de turbo’s naar lucht happen, daarna wielspin en dan lijkt het wel een F15 straaljager die van een vliegdekschip wordt gekatapulteerd. Wat een acceleratie, we hebben nog nooit zoiets gezien! We zijn dan ook benieuwd hoe de Ferrari het qua rondetijden zou doen ten opzichte van de Koenigsegg als ze beiden op racesnelheid bereden zouden worden. Maar een ding is zeker, sneller of niet, een Koenigsegg zal nooit een Ferrari worden.
De Modena Trackdays hebben mijn verwachtingen zeker waargemaakt. Het feit dat je overal mag komen en kijken maakt dat dit evenement specialer is dan alle andere waar ik tot nu toe ben geweest. Met maximaal zo’n 500 bezoekers is dit ook nog te organiseren. Ik ben benieuwd of dit over een paar jaar nog mogelijk is als het evenement aan bekendheid en populariteit wint. Eén ding is zeker, alle aanwezigen zijn hardcore autofanaten met een voorliefde voor Italiaanse automobielen. Ik zal deze dag nooit vergeten, alle komende evenementen zullen hun best moeten doen om dit te kunnen overtreffen. Modena Trackdays 2017 staat alvast in de agenda genoteerd.
