Ik weet nog goed dat ik ‘m ging ophalen op een mooie zonnige dag in juni 2012: Hij was zwart, had een 225 pk sterke 2.5 liter benzinemotor, glimmende 18 inch velgen en…nou ja… behalve climate control verder eigenlijk weinig bijzonders. Maar voor mij was het niets minder dan de heilige graal; Een echte Ford Focus ST uit 2006, zonder enig krasje of deukje.
In Top Gear werd deze auto al de hemel in geprezen en dat was niet voor niets, het is absoluut een geweldige auto om in te rijden. Ik had nooit eerder een auto gehad waarmee het zo makkelijk was om veel te hard door welke bocht dan ook te gaan. Nou ja, de Peugeot 106 Rallye uit 1993 (die ik een paar jaar eerder overigens al inruilde voor zijn grote broer, de GTI) kwam redelijk in de buurt, maar dat was eigenlijk meer een kart dan een volwaardig auto. En een heel ander verhaal ook, misschien voor een volgende keer!
Ongeveer tegelijk met de ST heb ik ook mijn huidige vriendin leren kennen, een niet zo praktische combinatie aangezien zij in die tijd nog zo’n 175 kilometer bij me vandaan woonde en de auto, zoals te verwachten, een aardige slok benzine lustte. Toch reed ik altijd met veel plezier haar kant op, niet alleen vanwege de auto natuurlijk maar helpen deed hij zeker. Bij het starten kreeg ik van het geluid van de motor alleen altijd al een glimlach op mijn gezicht, om nog maar te zwijgen over het heerlijke gevoel om bij vol gas in de comfortabele Recaro stoel gedrukt te worden.
Het benzineverbruik van de ST negeerde ik altijd maar zoveel mogelijk, net als de onderhoudskosten en het feit dat hij de banden (alle vier tegelijk) op leek te eten als ik ‘m even alleen achter liet op de parkeerplaats. Ik heb de kosten 4 jaar voor meer dan lief genomen en ik heb ook nooit spijt gehad van de bakken met geld en rubber die we samen hebben verbrand. Sterker nog, ik kijk met veel plezier terug op ruim 120.000 kilometer puur rijplezier en zou het echt niet willen ruilen voor de duizenden euro’s die ze me hebben gekost.
Toch heb ik inmiddels afscheid genomen van mijn trouwe ST. Ik rijd dan wel niet meer elk weekend naar Utrecht op en neer maar ik rijd jaarlijks nog meer dan genoeg kilometers om nu eens kiezen voor iets meer economisch verantwoord vervoermiddel. Na lang zoeken heb ik (hopelijk) de voor mij meest ideaal gebalanceerde combinatie van comfort, power en acceptabel brandstofverbruik gevonden: Hij is zwart, heeft een 150 pk sterke 2.0 liter dieselmotor, glimmende 18 inch velgen en verder…nou ja… eigenlijk véél te veel opties om op te noemen. Het is een Seat Leon FR uit 2013 geworden, hopelijk staat ook deze auto weer garant voor vele kilometers rijplezier. En anders ten minste voor een iets meer bescheiden brandstofverbruik.