Historic GP op Zandvoort is door liefhebbers voor liefhebbers
Als we ’s ochtends rond een uur of elf op het Circuit Park Zandvoort zijn gearriveerd en door de tunnel bij huzarenvlak lopen, rijden op hetzelfde moment een stel wagens boven ons het rechte stuk van Circuit Park Zandvoort op. Het geluid van de rauwe jaren zestig zuigers en cilinders galmen door de tunnel. Het gaat door merg en been. Als we de tunnel uitlopen dringt een vettige smeerlucht, gecombineerd met de lucht van loodvervanger door mijn neusholtes. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Het is lang geleden dat ik op een circuit ben geweest waar ik dit zo puur heb ervaren.
Als we ons stapvoets een weg banen over het terrein worden we bijna voor de sokken gereden door een Britse geluks pensionado in één of andere engelse sportscar prototype.
Relaxte sfeer
Er heerst een relaxed en gemoedelijk sfeertje. Onder het genot van een verse gebakken stroopwafel gaap ik het publiek vanuit mijn Rayban glazen aan. Ik zie Hipsters met baarden en tattoo sleeves, Haarlemse kakkers met stijf haar, ordie-chique uit Velsen, bejaarde autofielen van de KNAF, heel veel gezinnen met de zacht ghee en natuurlijk die volwassen jochies verkleed als monteur van Ferrari zijn hier ook weer niet weg te denken.
Toegankelijke paddock
Op het terrein rondom de pitstraat staan caravans, campers en volwaardige motorhomes verspreid. De één heeft een partytent van de Kwantum opgetuigd met daaronder een uiterst exclusief exemplaar van tegen het miljoen. De ander heeft een complete mobiele en overdekte garage met een hele crew aan het werk. De eigenaren van de uiterst sportieve klassiekers komen uit alle windstreken: Engeland, Duitsland, Frankrijk, Belgie en natuurlijk Nederland.
Als we ons stapvoets een weg banen over het terrein worden we bijna voor de sokken gereden door een Britse geluks pensionado in één of andere engelse sportscar prototype. Terwijl hij zijn stuur stevig vast houdt steekt hij z’n hand op, glimlacht even gently en beweegt z’n ongeduldig grommende sportieve museum stuk op gepaste wijze richting Parc Ferme. Het voelt allemaal heel erg bereikbaar aan met dit soort taferelen. Als we even later de paddock betreden rondom de pits is werkelijk alles toegankelijk gemaakt en voel je de gezonde opwinding en spanning. Je kunt bijna overal bij of een praatje maken met de eigenaren. Banden staan er opgestapeld. In de rommelige pitboxen ligt het gereedschap overal bezaaid. Een eigenaar haalt nog even een een doekje over de vette vingers op de Racing Green lak van zijn fortuinlijke oudbarrel. Het is precies als in de film Rush over Lauda & Hunt of de zwartwit foto’s van de Grand Prix van Zandvoort uit de zestiger jaren.
Vroeger was soms beter
F1 was weer heel even dicht bij publiek tijdens Historic GP. Geen dure kaartjes van 200 euro zoals je bij een gemiddelde Grand Prix betaald. Integendeel voor 25 euro p.p kon je werkelijk overal bijkomen! Ik zie de Historic GP vooral als een grammofoonplaat. Iets dat eigenlijk gewoon prima blijft werken om dat het zo ongecompliceerd en authentiek is en scherpe randjes bevat. Het is de romantiek en het gevoel dat je er zelf bij bent en er deel van uitmaakt. Door liefhebbers voor liefhebbers. Bijna het gevoel dat je ook in de Alpha-tent op Lowlands kunt hebben bij een optreden van Elbow met 20.000 anderen. Waar het publiek de band begroet, en de band het publiek terug begroet.
Ik zie de Historic GP vooral als een grammofoonplaat. Iets dat eigenlijk gewoon prima blijft werken om dat het zo ongecompliceerd en authentiek is en scherpe randjes bevat.
