Het kostte Jeremy, James en Richard ruim 21 series van Top Gear om op vakantie te gaan met een V8. In het allerlaatste seizoen om precies te zijn. Ik ging met mijn vrienden Jasper, Marieke en Tim in de zomer van Juli 2001 echter al naar het zuiden met een Vee-Acht.
Bescheiden Benz
De bestemming werd bepaald, de route uitgestippeld op een ANWB kaart, er werd een koelkast op 12 Volt aangeschaft, maar één ding ontbrak nog. Er moest natuurlijk een rijdende auto komen voor het verwezenlijken van die roadtrip. Hoewel Jasper en Tim in het bezit waren van een respectabele lichtblauwe Fiat Panda, was er op de veiligheid van het interieur en exterieur wel wat aan te merken voor een reis richting Noord-West Spanje. Marieke, inmiddels Jasper z’n vrouw, bood een allesbehalve bescheiden alternatief. We konden nota bene een Mercedes 350 SLC, bouwjaar 73’, van haar vader gebruiken. Een automobiel pur sang. Helemaal als je bedenkt voor een stel negentienjarige ‘opgeschoten’ jongeren.
Ervaringen met Das Aparat
Willem over de 350 slc:
Slechts een maand of drie had ik mijn rijbewijs toen we in het voorjaar ons idee kracht bijzetten om van onze zuur verdiende Albert Heijn doekoe’s als vakkenvuller een roadtrip richting de Spaanse Costa Brava te maken. De Benz die we tot onze beschikking hadden was een goudkleurige Mercedes Benz 350 SLC om precies te zijn. Onder de grote rechte motorkap lag een dikke vette 3.5 liter V8 motor. De motor liep zowel op benzine als op gas. Een goeie bijkomstigheid met onze armlastige studenten rekeningen van easy blue.
De deuren waren lekker massief herinner ik me. Zodra je de deur opende ontbrak de raamstijl. Chique en stoer tegelijkertijd. De bekleding op deuren en stoelen was van bijna hetzelfde soort gegalvaniseerde poep-bruin.
Tijdens het opstarten van de V8 kon je zomaar getrakteerd worden op enorme explosies vanuit de carburateur.
Met mijn tengere 19 jarige postuur liet ik me in de stoel achter het grote stuurwiel wegzakken. Ik kwam er vervolgens amper boven uit. Zo ver zakte ik weg. Tegenwoordig zit er een meter plastic(Het dashboard) tussen raam en bestuurder van de auto. De Benz had nog zo’n smal dashboard dat direct tegen de ruit zat aangeplakt. Das Aparat rook van binnen naar pijptabak. De geur maakte de bruine 70’s entourage compleet.
Op de ‘befaamde’ Route du Soleil kon de Benz nog aardig een Duitse baas spelen. Even snel invoegen was er best wel bij met die kick-down. Jawel de 350 SLC was uitgerust met een automaat. Beetje te hard remmen resulteerde wel in een automatisch-ongevraagde baanwissel. Echter, een kleinigheid houdt men altijd.
Dit was nodig omdat de Benz een enorme alcoholist bleek te zijn, op de tolwegen kwam het verbruik niet boven de 1:4.
Jasper over de 350 slc:
Naast onze route hadden we ook onze tankstops uitgestippeld. Jaja anno 2001 kon je boekjes kopen waarin de LPG tankstations in Europa stonden vermeld. Dit was nodig omdat de Benz een enorme alcoholist bleek te zijn, op de tolwegen kwam het verbruik niet boven de 1:4. We moesten dan ook iedere 200km stoppen om gas in te nemen. De gasinstallatie bleek soms ook wat nukkig te zijn, tijdens het opstarten van de V8 kon je zomaar getrakteerd worden op enorme explosies vanuit de carburateur.
Eenmaal aangekomen in Estartit heb ik nog twee dagen rondgelopen met spierpijn in mijn rechterbil. Dit kwam door het enorm zware gaspedaal van de oldtimer, ik heb tijdens de rit honderden km’s met mijn linkervoet gas gegeven om mijn spieren rust te geven.
Tijdens de befaamde vakantie besefte we als 19 jarigen nog niet hoe bijzonder de reis was. Maar hoe ouder we worden wordt het steeds duidelijker dat een reis met een Mercedes 350 SLC V8 toch wel heel stoer was.