Op 26 jarige leeftijd begon ik met mijn eerste ‘volwassenen’ baan na mijn studie. Bij deze baan hoorde een lease auto en onbeperkt tanken met een tankpas. Dit had 2 dingen tot gevolg:
- Wanneer een auto voorbij reed begon ik op meer dan alleen de kleur te letten.
- Ik moest als de sodemieter een rijbewijs halen
Zo gezegd, zo gedaan. Ik begon met mijn rijlessen bij een Rotterdamse rijschool met 2 auto’s (een automaat en een handgeschakelde), anderhalve rij-instructeur en een veel te groot kantoor wat ingericht was met Leenbakker meubelen die halverwege de oliecrisis al afgeschreven waren.
Twee keer per week zat ik met rijleraar Alex in zijn grijze polo 1.4 diesel voorzien van 3 wieldoppen en een deuk in het rechterportier. Steevast reden we naar een tankstation in een industriegebied om daar een worstenbroodje te eten en om de andere week een nieuwe geurverfrisser voor de bolide te kopen.
Rijleraar Alex en ik hadden het over van alles. Van iPhone’s (de 1e was in
de VS net uit) tot hoe je woningen verbouwt. Eigenlijk hadden we het werkelijk over alles behalve de wegenverkeerswet. Nadat ik voor de rijleraar een iPhone uit Amerika had meegenomen vertrouwde hij mij alles toe, van familieproblemen tot de nieuwste app waarmee hij de cyclus van zijn vriendin bij kon houden; zo wist hij ‘wanneer hij er weer op kon’.
Alex zijn reactie was nooit positief als ik de Honda ter tafel bracht. Hij zei dan “Doe je hierna ook nog een cursus papiemento dan?” of hij zette mijn stoel in de ligstand met de mededeling dat ik dan wel op deze manier zou moet leren rijden.
We hadden het ook vaak over wat voor auto ik nou zou moeten nemen als ik eenmaal mijn rijbewijs had. Sowieso wist hij wel iemand met 2e hands Mercedessen voor een hele goede prijs. Mijn oog viel toentertijd op een Honda Civic Hybrid. Een voor toen logische keuze; hij had hele lage bijtelling en was toch soort van een normale auto.
Alex zijn reactie was nooit positief als ik de Honda ter tafel bracht. Hij zei dan “Doe je hierna ook nog een cursus papiemento dan?” of hij zette mijn stoel in de ligstand met de mededeling dat ik dan wel op deze manier zou moet leren rijden.
Ik heb gelukkig geen app waarmee ik de cyclus van mijn vriendin bij hou, geen 2e hands Mercedes en heb rijleraar Alex na het behalen van mijn rijbewijs op 5 december 2008 niet meer gezien of gesproken. Die dingen zijn gelukkig niet blijven hangen.
Wat wel is blijven hangen is een liefde voor worstenbroodjes (elke zondag of bij een kater), geurverfrissers (zie inzet voor de foto van mijn achteruitkijkspiegel) en mijn 1e auto was een Mazda 2, niet een Honda Civic Hybrid.
Van die Mazda heb ik geen spijt. Sterker nog ik mis deze auto alsof het een kind is en tot vorig jaar typte ik af en toe ‘84-JPP-4’ in op de website van de RDW om te zien hoe het met hem gaat. Nu is hij geëxporteerd, en zo voelt het ook.
Mijn ervaring van Honda is ook niet veranderd. Te vaak als ik bij een Civic naar binnen kijk (en ja dat doe ik nog steeds) zie ik een stereotype. Als ik een auto overduidelijk te snel op hoor trekken in een woonwijk.. Honda Civic. En dat is jammer! Want de Honda Civic is een extreem succesvolle lijn die inmiddels in zijn 10e generatie zit en terug gaat naar 1972. Ter illustratie: de Volkswagen Golf zit pas in zijn 7e generatie en gaat terug naar 1974.
En dat is precies wat er mis is met de Honda Civic, hij wil te graag. Een Honda Civic draagt een dubbele achterspoiler, sportuitlaat en extreme verlaging zonder te begeven onder de druk.
Naast de enorme variatie die de Honda Civic met zich mee brengt, waarbij van zowel aandrijving, klasse én brandstof wordt gewisseld is er één vaste waarde: De Civic heeft altijd een extreem goede prijs/kwaliteit verhouding.
En dat is precies wat er mis is met de Honda Civic, hij wil te graag. Een Honda Civic draagt een dubbele achterspoiler, sportuitlaat en extreme verlaging zonder te begeven onder de druk. Een Honda Civic geeft een degelijk vermogen voor een hele goede prijs. Maar ja: wie wil er een degelijk vermogen voor een goede prijs?
Ik wou dat ik het was. Een aantal keer heb ik in de Honda Civic Hybrid gezeten en deze auto klopt. De snelheidsmeter is digitaal; wat die hoort te zijn, de bekleding is voor een habbekrats extra van leer, de automaat rijdt soepel. Dit is de Mercedes voor de pauper, de echte wagen van het volk.
Had ik maar een Honda Civic genomen.